Ik vergelijk leren quilten uit de vrije hand vaak met leren fietsen. En ik wil die vergelijking deze week graag nog wat verder doortrekken.
Want een kind dat leert fietsen valt wel eens in het begin. Dat is pijnlijk en niet leuk.
Datzelfde gebeurt als je iets nieuws leert, zoals quilten uit de vrije hand.
In het begin maak je misschien niet helemaal de goede beweging, waardoor je rondingen hoekig worden.
Of je steken zijn te groot of juist te klein.
In het ergste geval krijg je problemen met de draadspanning.
Je krijgt lussen aan de onderkant van je quiltsandwich of lelijke kraaienpoten.
Vooral problemen met de draadspanning zijn erg vervelend.
Alle die dingetjes die er in het begin mis kunnen gaan kunnen misschien wat ontmoedigend werken.
In mijn cursussen merk ik vaak dat cursisten met heel veel schroom hun vorderingen tonen.
Het is bijna alsof ze zich schamen dat het nog niet perfect is.
Vaak wijzen ze zelf al allemaal fouten aan.
Terwijl die in het begin helemaal niet belangrijk zijn.
Natuurlijk snap ik best dat je graag resultaat wilt zien van je werk.
Maar jezelf vergelijken met de resultaten van cursisten die al een half jaar verder zijn heeft helemaal geen zin.
Het belangrijkste is dat je bent begonnen.
Dat is namelijk voor de meeste quilters de allergrootste drempel.
En de volgende is om door te gaan.
Om niet op te geven als het niet meteen perfect is.
Een kind dat valt, huilt van pijn en frustratie.
Maar het staat weer op en gaat (na wat aanmoediging) weer verder.
Zo is het met quilten uit de vrije hand ook.
Verwacht alsjeblieft niet van jezelf dat je meteen weergaloze resultaten zult hebben.
Als het vanzelf zou gaan, zou iedereen het immers wel doen.
Je moet even door die eerste periode heen dat het nog niet zo perfect is als je graag zou willen.
Toen ik nog live cursussen gaf, merkten cursisten al binnen een dag dat het beter ging.
In het begin zagen sommigen het helemaal niet zitten.
En aan het einde van de dag gingen alle cursisten vol trots de deur uit met hun nieuwe vaardigheden.
Ze wisten dat ze nog veel moesten oefenen, maar ze hadden er vertrouwen in.
Haal jezelf alsjeblieft niet onderuit door jezelf te vergelijken met iemand die al veel langer bezig is.
Wees trots op jezelf dat je ermee bezig bent en dat je doorzet!
Ik ben in ieder geval ontzettend trots op de cursisten die het aandurven om ermee te beginnen en die door blijven gaan, ook als het even lastig is.
Als ik dan een paar maanden later zie wat ze allemaal hebben geleerd, maakt mijn hart een sprongetje.
Het is zo geweldig om te zien dat cursisten hun eigen quilts met plezier doorquilten en zelfs hun eigen mooie quiltpatronen bedenken.
Durf jij het aan om het te gaan proberen?
En gun jij jezelf dan wat tijd om het te leren?
Het is echt de moeite waard!
