Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan het mezelf soms behoorlijk lastig maken. Als ik een blok klaar heb voor een quilt is het eerste wat ik doe, kijken of het perfect is. Sluiten alle naadjes goed op elkaar aan? Zijn de puntjes overal goed gelukt? Zo vermoeiend eigenlijk dat perfectionisme!
Want waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? Het is handwerk toch? Als iets echt perfect moet zijn, moet je het door een machine laten doen. Die kun je zo afstellen dat hij alles tot op de millimeter nauwkeurig doet. Maar dan ben je meteen de eigenheid van je product kwijt. Juist de kleine imperfecties laten zien hoeveel bloed, zweet en tranen er zit in iets wat je met de hand hebt gemaakt. Op quiltwedstrijden gelden er strenge regels voor quilttechnieken. Er wordt daar een mate van perfectionisme geëist die alleen door jarenlange ervaring gehaald kan worden. Met name sommige wedstrijden in Amerika staan hierom bekend. Maar als je niet mee doet met wedstrijden, dan is dat perfectionisme toch helemaal niet belangrijk? Hoe erg is het nou eigenlijk als bij het doorquilten niet alle steken precies even groot zijn? Of als niet alle puntjes van je ster helemaal perfect zijn? Als je naar het geheel kijkt in plaats van je te focussen op die kleine stukjes, zie je de onvolkomenheden misschien niet eens terug. Mensen die niet zelf quilten zullen die kleine foutjes van niet perfect op elkaar aansluitende naden en puntjes helemaal niet zien. Alleen mede-quilters zal het misschien opvallen. Maar net als jij weten ze hoeveel liefde, maar ook bloed, zweet en tranen er in je quilt zitten. Denk je dat die jou op die manier gaan bekritiseren? Meestal ben je zelf de strengste rechter als het gaat om het maken van handwerk. (En als er mensen zijn die het wel doen, dan zijn het geen vrienden en jouw aandacht niet waard!) Zelf heb ik gemerkt dat ik soms minder zin heb om een quilt te gaan doorquilten, omdat ik bang ben dat ik het niet meer kan. Zeker als het al een tijdje geleden is, betrap ik mijzelf op drempelvrees. Ik weet dat ik er weer in moet komen. Dat ik eerst weer moet oefenen op een proeflapje om weer het gevoel te krijgen van hoe snel ik de stof onder de naaimachine door moet bewegen. Hoe diep ik het pedaal van de naaimachine moet indrukken. En erger nog. Ik weet dat ik het niet perfect kan. Ik weet dat ik nooit precies de lijntjes kan volgen. Ik weet dat mijn steken nooit helemaal goed worden. Misschien zou het beter gaan als ik het veel meer zou oefenen, maar op de één of andere manier wordt het gewoon nooit perfect. Soms zitten er opeens veel te grote steken tussen of heb ik per ongeluk te lang op één plek stil gestaan.
Er is één principe dat ik hanteer bij het quilten. IK HAAL NIETS UIT! Ik weet dat er quilters zijn die hun steken gaan uithalen als ze iets niet helemaal goed hebben gedaan. Dat doe ik niet. Alleen al van het idee dat ik al die steken weer moet gaan uithalen, verlies ik de moed. Dan gooi ik alles maar liever meteen in een hoek, zodat ik iets leukers kan gaan doen. Het enige wat ik soms doe is een tweede keer over een plek naaien als de steken echt veel te groot zijn geworden. En het gekke is dat al die fouten die ik maak vaak nauwelijks terug te vinden zijn als de quilt eenmaal af is. Als ik heel veel moeite doe kan ik ze misschien terugvinden, maar voor een ander vallen ze helemaal niet op. Dus waarom al die moeite doen om perfecte dingen te maken? Het haalt alle plezier weg uit het quilten. En het kost zoveel energie! Als iets dodelijk is voor creativiteit is het wel perfectionisme. Acceptatie dat sommige dingen niet helemaal perfect zijn hoort erbij. Misschien is dat nog wel een belangrijker leerproces dan het leren van de techniek van het quilten zelf. Er is één uitzondering waarbij ik wel probeer om het zo precies mogelijk te doen. Dat is bij het snijden van de stof en het naaien van de 1/4 inch (0,5 mm) naad. Dat doe ik niet omdat het mooier wordt als je de naden precies naait, maar omdat het allemaal veel makkelijker wordt als het goed aansluit. Patchwork dat niet goed in elkaar past, is zo frustrerend om in elkaar te naaien! Ik ben benieuwd hoe jij omgaat met perfectionisme? Waarin ben jij heel precies? Kun je accepteren dat niet alles wat je maakt perfect is?
Ik ben een handwerkmuts. Ik word helemaal blij van mooie stofjes en garens. Niet voor niets ben ik gek op quilten.
Ik kan niet tekenen. Heel lang heb ik gedacht dat dit dan ook betekende dat ik niet creatief was. Gelukkig heb ik ontdekt dat dit helemaal niets met elkaar te maken heeft. Tekenen is iets dat je kunt leren en creativiteit zit in iedereen.
Regelmatig loop ik met mijn hoofd in de wolken door alle (quilt)plannen die ik aan het uitdenken ben. Er hangt een groot plakkaat boven de voordeur waarop staat dat ik de sleutels niet moet vergeten. Voorheen stond ik regelmatig voor een dichte deur als ik thuiskwam doordat ik met mijn hoofd bij hele andere dingen was als ik de deur uitliep.
Ik kom uit een onderwijzersfamilie. Zowel mijn vader als mijn moeder zijn opgeleid in het onderwijs en bij mijn vader gaat het zelfs ver terug in de hele familie. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik het ontzettend leuk vind om dingen uit te leggen.
Ik luister graag en praat niet zoveel, maar als ik eenmaal vertel over quilten ben ik bijna niet meer te stoppen. Vandaar dat ik ook ben begonnen met het geven van online quiltcursussen.
